Arctium minus

Planta bienal, erecta, con talos de ata 150 cm. Follas caulinas alternas, enteiras ou algo dentadas, as basais anchamente ovadas de cordadas, ata 50 cm., con pecíolos ocos. Os capítulos, dispostos en inflorescencia composta espiciforme, levan invólucro globoso, verde ou purpúreo, de 15-18 x 15-25 mm. (en froito), con brácteas lineares, máis curtas cós flósculos, todos menos os internos rematados en espiña revirada.

Aquenios de 5-7 mm., acastañados, rugosos, con vilano de 1-3,5 mm.

Florece entre maio e xullo en lugares nitroxenados. Empregada como depurativa e para males da pel. Os nomes galegos lembran as propiedades dos capítulos de apegárense doadamente nas roupas e pelos.

Lugar de observación: Cornella. Berredo. Agolada.