Lamium album

Planta perenne de 20-80 cm., pelosa. O talo ten sección cuadrangular e follas opostas, pecioladas, de 25-120 x 10-50 mm., de contorno ovado ou ovado oblongo, serradas ou crenado-serradas. As flores dispóñense en grupos numerosos nos nós da parte alta do talo, verticilastros. O cáliz, de 9-13 mm., está formado por 5 sépalos soldados que forman un tubo curvado e aparentemente cónico, en cuxo extremo hai 5 dentes tan longos coma o tubo. A corola, de 20-25 mm., é branca e está formada por un tubo de 9 a 14 mm., tan longo ou lixeiramente máis que o cáliz, e ábrese ao exterior por dous beizos; o superior, de 7-12 mm., é enteiro ou crenulado, con forma de casco, e o inferior, obcordado, duns 5 mm., presenta dous lóbulos laterais con 2 ou 3 pequenos dentes. 

O androceo está formado por 4 estames que xorden da parte superior do tubo da corola e están protexidos polo seu beizo superior; os dous centrais son máis curtos e no extremo teñen as anteras pilosas divaricadas. O ovario está dividido en 4 partes, e da zona central xorde o estilo que ten o estigma bífido. O froito é un tetraquenio cuxas núculas son trígonas e con ápice truncado.

Medra en matogueiras, bordos de camiños e cultivos.

Lugar de observación: Celemín. Catasós. Lalín.